🦨 Rozwód Przez Gry Komputerowe

Czy granie w jakąkolwiek grę zagraża naszemu związkowi? A może wcale nie o gry tutaj chodzi? Rozwody przez grę?Jak poinformował we wrześniu brytyjski serwis Divorce Online, popularna gra komputerowa „Fortnite” jest częstą przyczyną rozwodów w Wielkiej Brytanii. Z danych przedstawionych przez portal wynika, że aż 200 wniosków o rozwód zgłoszonych firmie od początku roku 2018 zawierało informację, że przyczyną rozpadu pożycia małżeńskiego było uzależnienie partnera od gier skali spraw, jakimi zajmuje się Divorce Online to około 5% wniosków rozwodowych. Raport nie uwzględnił w dodatku jej klientów z USA i innych państw, dlatego można przypuszczać, że skala problemu jest większa. Tym bardziej, że „Fortnite” przekroczyła już pułap 125 milionów użytkowników na całym gry, firma Epic Games, uznała konkluzje publikowane przez Divorce Online za jawną niesprawiedliwość. W oświadczeniu polskiego dystrybutora zwrócono uwagę, że „Fortnite” nie była jedyną wskazywaną jako przyczyna pozwów rozwodowych grą, a jednak tylko ją wymieniono z nazwy. Wśród dwustu pozwów nie wiadomo zatem, ile rzeczywiście wywołała od graniaFaktem jest jednak, że problem uzależnienia od gier sieciowych istnieje i rodzi poważne konsekwencje. Jak każde uzależnienie bowiem charakteryzuje się okresowym lub stałym przymusem do wykonywania danej czynności lub zażywania określonej substancji. A to bezpośrednio zagraża bliskim relacjom, stabilności finansowej czy życiu sieciowe są w pewnym sensie o tyle bardziej niebezpieczne od komputerowych, że wymagają stałego połączenia z internetem, a w ich fabułę może być zaangażowanych jednocześnie mnóstwo realnych osób. Tym samym każde odejście od ekranu rodzi ryzyko przegapienia jakiegoś istotnego wydarzenia – gracz zaczyna funkcjonować równolegle w wirtualnej rzeczywistości, która dostarczając odpowiednich wrażeń emocjonalnych, potrafi stać się dla niego ważniejsza niż ta który logował się początkowo jedynie dla relaksu czy rozrywki, zaczyna stopniowo czuć się odpowiedzialny za swoje poczynania w grze tak bardzo, że realne cele stają się dla niego mniej ważne. Dla gry potrafi redukować czas przeznaczony na sen, pracę czy kontakty z które wcześniej miał, krok po kroku tracą na wartości. W końcu granice między światem wirtualnym a realnym zacierają się, żeby całkowicie zamienić się miejscami. Uzależniony, mimo że często widzi, jak destrukcyjny wpływ ma na niego dane działanie, nie potrafi z własnej woli go ograniczyć. Często przy odstawianiu uzależniającej czynności doświadcza identycznego zespołu abstynencji, co w przypadku innych, bardziej znanych z uzależnionym od gier niewiele różni się więc od życia z alkoholikiem, seksoholikiem, narkomanem czy hazardzistą. A każdy nałóg – nieleczony – będzie destrukcyjnie działał na serwis Divorce One słusznie przestrzega nas przed jedną konkretną grą? Trudno ocenić. Warto jednak dokładnie obserwować się w kontakcie nie tylko z grami, ale i wieloma innymi rzeczami, którym lubimy poświęcać czas. Uzależnienia behawioralne mają szalenie szerokie spektrum i mimo że bywają niedoceniane na tle swoich popularniejszych kolegów, potrafią siać spustoszenie całkiem porównywalnych także:Wszystkiego warto w życiu spróbować – czy aby na pewno?Czytaj także:Jak oglądanie pornografii wpływa na małżeństwo? [wywiad z terapeutą]Czytaj także:Problemem nie jest alkohol, tylko ból. Piłem, bo cierpiałem

2220. W pierwszej części naszego cyklu „ Gry komputerowe, czyli… całe to zło? ” przybliżyliśmy klasyfikację PEGI, czyli temat, o którym właściwie każdy w kontekście gier słyszał, ale nie do końca wie, o co tak naprawdę w nim chodzi. W związku z tym było trochę o przemocy, narkotykach, goliźnie i innych wyznacznikach

Uzależnienie dziecka od komputera. Jakie są pierwsze objawy? Uzależnienie dziecka od komputera i Internetu może przyjmować różne formy. Podczas gdy jedne dzieci nie chcą odchodzić od komputera, bo pochłania ich akcja gry, inne szukają w Internecie aprobaty znajomych. Możesz w prosty sposób sprawdzić, czy problem uzależnienia od komputera nie dotyczy także twojego dziecka. Oto przykładowy plan działań. Ile czasu dziecko może spędzać przed komputerem? Chociaż komputery są niesamowicie przydatnymi narzędziami, mogą również uzależniać. Wiele dzieci ma problem ze spędzaniem zbyt długiego czasu przy komputerze, co niepokoi ich rodziców. I słusznie. Uzależnienie od komputera zostało uznane przez Światową Agencję Zdrowia za chorobę, podobnie jak hazard. Długotrwałe przebywanie przed ekranem telefonu i komputera jest też szkodliwe dla zdrowia, dlatego specjaliści postulują, aby rodzice ustalali dzieciom sztywne reguły określające, ile czasu mogą spędzać przy komputerze i co mogą na nim robić (grać w gry, oglądać bajki itp.). Zarówno czas poświęcony na obcowanie z ekranem, jak i rodzaj aktywności powinny być dostosowane do wieku dziecka. Zdaniem specjalistów: dzieci w wieku do dwóch lat w ogóle nie powinny mieć styczności z ekranami cyfrowymi, dzieci w wieku od 2 do 5 lat nie powinny spędzać przed ekranem więcej niż 20 minut dziennie, dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym (6-10 lat) maksymalny czas, który mogą spędzać przed ekranem komputera, wynosi 60 minut dziennie, starsze dzieci i nastolatki mogą korzystać z urządzeń cyfrowych nie więcej niż dwie godziny dziennie. Ponadto ten czas również powinniśmy dzielić na mniejsze fragmenty. Dlaczego? Ponieważ jest to rodzaj wysiłku intelektualnego. Migoczący obraz z monitora męczy i dekoncentruje. Dziecko może mieć potem trudności z zapamiętywaniem i odrabianiem lekcji. Objawy uzależnienia dziecka od komputera Jeśli obawiasz się, że twoje dziecko nie kontroluje już swojej aktywności przy komputerze, przeanalizuj czy: pogarsza się w nauce, coraz częściej zapomina o ważnych sprawach, ma kłopoty z koncentracją, spędza większość wolnego czasu przed komputerem i robi to kosztem innych zainteresowań, ma obsesję na punkcie grania, rozmawia tylko o grze, szuka na jej temat informacji w Internecie, czyta – ale tylko artykuły związane z grą, podczas gry jest w zupełnie innym świecie, nie reaguje na zwołania, zaniedbuje lekcje i obowiązki domowe, bo gra komputerowa jest ważniejsza, reaguje agresywnie w momentach, gdy rodzice nakazują wyłączenie komputera, ma kłopoty z zaśnięciem, a rano ze wstawaniem, zrywa kontakty z rówieśnikami w rzeczywistym świecie, nie pamięta, by zjeść, a czasem nawet ledwo może zdążyć do toalety, nie zdaje sobie sprawy, ile czasu spędza przed komputerem albo doskonale wie, ale kłamie i ukrywa ten fakt, jest zmienne emocjonalnie, ma huśtawki nastroju, łatwo się buntuje. Jeżeli dostrzeżesz wymienione symptomy u swojego dziecka, znajdźcie przestrzeń na spokojną rozmowę, podczas której przede wszystkim nazwiecie problem. Później można przejść do zdiagnozowania przyczyn nałogu. Dlaczego niektóre dzieci uzależniają się od Internetu? Dużą rolę odgrywają tu predyspozycje psychiczne, czynniki rodzinne i społeczne. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę, że często sama gra jest skonstruowana tak, by na początku gracz w krótkim okresie i w łatwy sposób osiągał satysfakcjonujące wyniki, a na zdobycie kolejnych poziomów musiał poświęcać tygodnie czy miesiące. Wiele gier jest aktualizowanych na bieżąco, co utrudnia ukończenie rozgrywki. Zawsze jest kolejny poziom. Ponadto łatwiej uzależniają się: osoby wrażliwe, osoby z niską samooceną, osoby nieradzące sobie z przeżywaniem emocji, dzieci prześladowane przez rówieśników, dzieci po trudnych przeżyciach w rodzinie, może to być np. wyjazd jednego z rodziców, rozwód, śmierć kogoś bliskiego, osoby samotne. Warto pamiętać też, że Internet zapewnia graczom anonimowość - mogą tam kreować swój sztuczny wizerunek i odgrywać wybrane role. Mogą unikać konfrontacji z trudnymi sytuacjami lub w każdej chwili zrezygnować z kontaktów. Bez wysiłku mogą uzyskiwać nagrody i unikać kary. Z jednej strony rozładowują w ten sposób napięcie, a z drugiej nie trenują umiejętności społecznych i coraz trudniej im radzić sobie w realnym świecie. Jak walczyć z uzależnieniem dziecka od komputera? 10 skutecznych metod Ustaw hasło na komputerze, które tylko ty będziesz znać. Jeśli masz młodsze dziecko i nie potrzebuje ono komputera do odrabiania zadań domowych, unikniesz sytuacji, że korzysta ono ze sprzętu poza twoją kontrolą. Starszemu dziecku, które potrzebuje korzystać z sieci, aby odrobić lekcje, możesz podać hasło, gdy już upora się z obowiązkami domowymi. Ustaw kontrolę rodzicielską na komputerze, żeby panować nad sytuacją, gdy jesteś poza domem. Ustawienia umożliwiające kontrolę mogą być zarówno dostępne na routerze, jak i w systemie operacyjnym, a także za pomocą odpowiedniego oprogramowania. Zezwalaj na czas zabawy z komputerem tylko po wypełnieniu innych obowiązków, takich jak: odrabianie lekcji, sprzątanie pokoju, treningi itp. Naucz swoje dziecko, że priorytet mają obowiązki domowe oraz zadane lekcje, zanim będzie można korzystać z komputera i innych urządzeń dla rozrywki. Zrób listę kontrolną wszystkich zadań dziecka i powieś w widocznym miejscu - zadaniem dziecka jest zaznaczanie wypełnionych celów. Dziecko ma traktować czas spędzony na rozrywce online jako przywilej i nagrodę, a nie jako nienaruszalne prawo. Upewnij się, że wszyscy opiekunowie są poinformowani o oczekiwaniach w stosunku do dziecka i pilnują dotrzymywania przez niego słowa, a także wyciągają konsekwencje w przypadku niewypełnienia obowiązków. Stwórz domowe strefy bez komputera. Pozwól dziecku używać komputera tylko w pomieszczeniach ogólnodostępnych, na przykład w pokoju dziennym, a nie w jego sypialni. Nie pozwalaj na używanie komputera podczas posiłków lub w czasie, który rodzina spędza razem na rozmowie i zabawie. Jeśli to możliwe, dobrze byłoby mieć dwa komputery: jeden, na którym są założone blokady na witryny z grami i serwisy społecznościowe, służący tylko do odrabiania zadań i drugi tylko do rozrywki, umieszczony w pokoju dziennym. Wszystko po to, by mieć możliwość kontrolowania czasu, jaki dziecko przy nim spędza. Ustaw limit na korzystanie z komputera. Ogranicz swojemu dziecku korzystanie z komputera do maksymalnie dwóch godziny dziennie. Ustaw minutnik, aby dziecko wiedziało, kiedy skończyć zabawę. Warto też ustalić z pociechą włączenie alarmu z ostrzeżeniem o końcu zabawy, np. sygnał powinien włączyć się na 15 minut przed zakończeniem gry czy surfowania w sieci. To pomoże uniknąć negocjacji i błagania o „jeszcze 5 minut”, po to, by „dokończyć bitwę”, „wejść na kolejny poziom gry”, „jeszcze sprawdzić pocztę” itp. Porozmawiaj z dzieckiem na temat nadmiernego korzystania z komputera. Niech wyjaśni, dlaczego spędza tak dużo czasu, grając. Miej świadomość, że czasami komputer może funkcjonować jako ucieczka od rzeczywistości, szczególnie gdy dziecko jest prześladowane przez rówieśników lub ma trudności w nauce. Słuchaj odpowiedzi, nie przerywając, nie osądzając i nie komentując. Często dzieci nie zdają sobie sprawy, że angażują się w zachowania ucieczkowe. Bądź dobrym wzorem do naśladowania. Nie spędzaj zbyt dużo czasu przy komputerze. Zamiast tego poświęćcie go na spotkania w gronie rodzinnym. Wyznacz rodzinie czas, który obowiązkowo spędzacie bez ekranów. Niech to będzie specjalny czas tylko dla was. Codziennie. Dotyczy to telefonów, komputerów i telewizji. Zjedzcie wspólnie kolację, podczas której wszyscy członkowie rodziny będą mogli opowiedzieć o swoich przeżyciach. Dzięki temu będziecie umacniać rodzinną więź. Zachęć dziecko, aby dołączyło do jakiegoś klubu lub organizacji. Harcerstwo, wolontariusze, klub miłośników gier planszowych czy młodzieżowa grupa działająca przy schronisku dla zwierząt – cokolwiek, co łączy się z zainteresowaniami dziecka, będzie dobrym rozwiązaniem. Maluch będzie mógł realizować swoje pasje, chęć niesienia pomocy, a jednocześnie poszerzy krąg znajomych i zdobędzie nowe umiejętności. Uzyskaj profesjonalną pomoc, gdy zajdzie taka potrzeba. Jeśli twoje dziecko nie radzi sobie z uzależnieniem mimo wdrożonych przez rodzinę zmian lub reaguje bardzo agresywnie czy emocjonalnie, koniecznie poszukaj profesjonalnej pomocy. Istnieje wielu terapeutów, którzy specjalizują się w pomaganiu w przezwyciężaniu nałogów, również w uzależnieniu od komputera. Nigdy nie zostawiaj dziecka samego z problemem w nadziei, że „samo przejdzie”. Bo jeśli przez kilka miesięcy nieprzerwanie grało, to naturalne jest, że teraz nagle nie poradzi sobie bez komputera i dostępu do gier. Prawdopodobnie nie potrafi radzić sobie z uczuciami i/lub nie umie samo zorganizować sobie czasu wolnego. Dlatego samo odcięcie od sieci nie rozwiąże sprawy - dziecko będzie czuło lęki i niepokój, będzie się nudzić. Warto więc poszukać pomocy u specjalisty, jednocześnie angażując w jego rozwiązanie całą rodzinę. Oprac. Anna Dobiecka Konsultacja specjalistyczna: Agnieszka Skoczylas, psycholog dziecięcyMoże Cię również zainteresować CV gamera a postrzeganie na rynku pracy. Wraz z rosnącą liczbą naukowych dowodów na to, że gry komputerowe korzystnie wpływają na funkcje poznawcze człowieka, zmienia się społeczna percepcja gamerów – również na rynku pracy. Gry komputerowe nie zawsze miały dobrą prasę. Przez lata narosło wokół nich wiele stereotypów. Wiadomość gry 6 maja 2005, 09:33 Rozwód pomiędzy firmami Valve Software a Vivendi Universal, który miał miejsce pod koniec kwietnia bieżącego roku, może mieć katastrofalne skutki dla niezależnego już developera – przestrzegają obserwatorzy rynku gier komputerowych. Rozwód pomiędzy firmami Valve Software a Vivendi Universal, który miał miejsce pod koniec kwietnia bieżącego roku, może mieć katastrofalne skutki dla niezależnego już developera – przestrzegają obserwatorzy rynku gier komputerowych. Wyrok sądowy nakazuje koncernowi Vivendi Universal wycofać ze sprzedaży wszystkie produkty sygnowane marką Valve Software 31 sierpnia 2005 roku. Tymczasem producent takich hitów jak Half-Life 2, czy Counter-Strike: Condition Zero nie kwapi się z poszukiwaniem nowego wydawcy. Firma pod przewodnictwem Gabe’a Newella zamierza skupić się na dystrybucji swoich programów poprzez internetową aplikację Steam. Jest już niemal pewne, że taki los spotka pierwszy dodatek do Half-Life 2 o nazwie Aftermath. Rozszerzenie prawdopodobnie w ogóle nie trafi na półki sklepowe. To ryzykowne posunięcie ze strony Valve Software – ostrzegają brytyjscy obserwatorzy rynku gier video. Tylko na Wyspach pudełkowe wersje Half-Life 2 oraz innych produktów (niezależnie od dostępności gry poprzez Steam) sprzedały się w liczbie ponad 250 tysięcy sztuk, co przyniosło około ośmiu milionów funtów zysku. Prawdopodobnie, firmie nie uda się powtórzyć tego typu wyczynów, jeśli Aftermath dostępny będzie tylko poprzez Internet. Jak na razie Valve Software ma trudny orzech do zgryzienia. Już wkrótce na rynek trafić ma konwersja Half-Life 2 na konsolę Xbox, której jak wiadomo – przez Internet sprzedać nie można. Szefowie firmy intensywnie poszukują wydawcy, który zechciałby zająć się dystrybucją programu. Oczywiście, chętnych jest zapewne wielu, problem polega na tym, że Doug Lombardi nie będzie chciał powtórki problemów z Vivendi Universal, dlatego też ewentualni partnerzy w interesach mogą otrzymać warunki, na które niekoniecznie będą chcieli się zgodzić. Gry komercyjne często są nośnikami treści mogących zaburzać prawidłowy rozwój psychoemocjonalny i socjalizację, a także sprzyjać uzależnieniu. słowa kluczowe: gry komputerowe, dzieci, edukacja Charakterystyczny dla naszych czasów dynamiczny rozwój elektronicznych ^{Uzależnienia behawioralne Zagadnieniu uzależnienia od gier komputerowych poświęcono w ostatnich latach wiele uwagi. Niestety, dostępne dane empiryczne nie są rozstrzygające w wielu kwestiach związanych z zaburzeniem korzystania z gier, z jednej strony z powodu braku jednolitych koncepcji pojęcio-wych, z drugiej z powodu braku wystandaryzowanych narzędzi pomiaru, które pozwoliłyby na ocenę rozmiarów zjawiska wśród dzieci i dorosłych użytkowników tej formy rozrywki. Ośrodek Rozwoju Edukacji Czynniki ryzyka uzależnienia od gier Przyczyny, dla których granie w gry staje się dla części osób problemem i zaczyna mieć szkodliwy wpływ na ich życie, są wielorakie. Spośród wielu czynników mających wpływ na rozwój uzależnienia, można wyróżnić: specyficzne cechy samych gier, czynniki sytuacyjne związane ze specyficzną sytuacją życiową danej osoby, czynniki biologiczne oraz osobowościowe. Badania wskazują na związek pomiędzy uzależnieniem od grania a takimi czynnikami osobowościowymi, jak: neurotyzm, introwersja, niska samoocena, wycofanie społeczne, objawy depresyjne ze stanami lękowymi, agresywność i wrogość, poszukiwanie wrażeń, obniżona zdolność samokontroli, niskie kompetencje społeczne (Gentile i in., 2011). Wśród czynników ryzyka wymienia się również deficyty uwagi (ADD) oraz nadpobudliwość psychoruchową z deficytami uwagi (ADHD). Do najważniejszych czynników sytuacyjnych należą: osamotnienie, negatywne relacje rodzinne (przemoc, zaniedbanie) i społeczne, chęć ucieczki od problemów życiowych. Czynniki ryzyka związane z uzależnieniem od gier mogą wywierać duży wpływ we wczesnych okresach rozwojowych. Wskazuje się, że dzieci i wczesne nastolatki są szczególnie podatne na uzależnienie, ponieważ ich zdolność kontrolowania własnych zachowań jest jeszcze słaba. Negatywne następstwa nadużywania internetu i gier komputerowych pojawiają się u nich szybciej i są bardziej destrukcyjne, bowiem organizm znajduje się w fazie intensywnego wzrostu, a osobowość nie jest jeszcze do końca ukształtowana. Mechanizmy neurobiologiczne uzależnienia od grania w gry komputerowe Badania kliniczne, prowadzone w ostatniej dekadzie, wskazują na podobne mechanizmy neurobiologiczne leżące u podstaw zarówno uzależnień od substancji psychoaktywnych, jak i uzależnień behawioralnych, w tym uzależnienia od grania czy internetu. Dotyczą one zmian biochemicznych na poziomie neuroprzekaźników, takich jak dopamina i serotonina, występowania polimorfizmów genowych warunkujących aktywność układu dopaminergicznego czy aktywności w tych samych obszarach mózgu. Liczne badania wskazują, że u osób nadużywających internetu czy grających nałogowo w gry obserwuje się nieprawidłowe procesy neurobiologiczne w określonych okolicach mózgu – głównie w korze przedczołowej i oczodołowej, ciele prążkowanym lub prążkowiu oraz obszarach odpowiedzialnych za kontrolę impulsów i układ nagrody, a także zmiany anatomiczne związane ze zmniejszeniem gęstości istoty szarej w ciele migdałowatym, hipokampie, zakręcie czołowym i zakręcie obręczy (Izdebski, Kotyśko, 2016). Podobnie jak w przypadku substancji psychoaktywnych, również w uzależnieniach behawioralnych, kluczową rolę odgrywa dopamina i tzw. układ nagrody. Okazuje się, że czynności, takie jak granie, indukują zmiany chemiczne w układzie mezolimbicznym (układzie nagrody), podobnie, jak czynią to środki chemiczne. Nieprawidłowe funkcjonowanie układu nagrody, który jest zaangażowany w regulację zachowań apetytywnych (ważnych dla przeżycia organizmu zachowań, takich jak pobieranie pokarmu, przyjmowanie płynów, aktywność seksualna, zachowania agresywne), i którego głównym mediatorem jest dopamina, wskazuje się jako jedną z głównych przyczyn kształtowania się uzależnień, także behawioralnych. Rola dopaminy w rozwijaniu się uzależnienia wynika z jej udziału w procesach uczenia asocjacyjnego i kontroli zachowań popędowo-motywacyjnych. Czynności aktywujące układ nagrody wywołują wzrost poziomu dopaminy w układzie mezolimbicznym, co skutkuje „zapamiętaniem” przez mózg danej czynności jako źródła przyjemności i satysfakcji. Rozregulowanie funkcjonowania układu nagrody pod wpływem czynności, takich jak hazard czy granie w gry, podobnie jak w przypadku przyjmowania substancji psychoaktywnych, skutkuje utratą kontroli nad zachowaniem i pojawieniem się czynności kompulsywnych. Jak wskazują najnowsze badania, mechanizm ten może odgrywać główną rolę w rozwoju uzależnienia od grania w gry internetowe (IGD). Uzależniające cechy gier Gry komputerowe projektowane są w taki sposób, aby gracze chcieli grać w nie jak najdłużej. Z jednej strony muszą być na tyle trudne, aby użytkownicy nie znudzili się zbyt łatwymi dla nich zadaniami, z drugiej strony muszą pozwalać grającym na odnoszenie, co jakiś czas, przynajmniej małych wygranych. Lista zabiegów stosowanych przez producentów gier, które mają sprawić, że gra będzie bardziej wciągająca, jest długa. Najpopularniejsze z nich to: Atrakcyjna forma − współczesny poziom technologii umożliwia tworzenie gier w niezwykle atrakcyjnej formie audiowizualnej, która zwiększa realizm wirtualnego świata. Interaktywność − kluczową cechą gier komputerowych jest ich interaktywność, co odróżnia je na przykład od telewizji. Gracz wykazuje osobiste zaangażowanie w wydarzenia na ekranie, może mieć wpływ na ich przebieg, od jego wysiłku zależy, czy pokona wyzwania, które napotyka w grze. Bicie rekordu − każda gra informuje grających, jaki jest najwyższy wynik w danym momencie. Chęć przebicia najlepszego wyniku gry (nawet jeśli aktualny rekord należy do gracza) sprawia, że grający jest w stanie poświęcić wiele godzin na granie. Uzależnienie wygranych od pokonywania kolejnych poziomów − w niemal każdej grze, poza grami RPG, gracz musi pokonywać kolejne poziomy różniące się stopniem trudności. Zazwyczaj pierwsze poziomy gry są bardzo łatwe, tak, że nawet początkujący gracze świetnie sobie radzą, szybko przechodzą do następnych poziomów i zdobywają nowe umiejętności. Za pomyślne wykonanie zadania gracz natychmiast jest nagradzany przejściem na wyższy poziom gry, co wzmacnia chęć kontynuowania grania. Wraz z rozwojem umiejętności grających, gra staje się coraz trudniejsza, a przejście do następnego poziomu wymaga poświęcenia większej ilości czasu. Sukcesy w pokonywaniu kolejnych, coraz trudniejszych poziomów dają graczowi poczucie zadowolenia z wykonania trudnego zadania i sprawiają, że trudno mu przestać grać. Jakość wzmocnień (sukcesy i porażki) – doświadczanie większej liczby wzmocnień pozytywnych, sukcesów i nagród niż porażek. Nieregularne nagradzanie − system zdobywania nagród jest zwykle zaprojektowany tak, aby gracz zdobywał nagrody za wykonanie określonego zadania. Grający nie wie nigdy, czy nastąpi to po jednej próbie, czy po kilku. Ma jednak pewność, że jeśli będzie grał wystarczająco długo, to w końcu jego wysiłek zostanie nagrodzony. Utrzymuje to gracza w stałym napięciu i sprawia, że będzie grał dłużej w oczekiwaniu na zapowiedzianą nagrodę. Wywoływanie stanu emocjonalnego pobudzenia podczas grania. Poczucie kontroli − gry dają graczom poczucie kontroli nad światem i wydarzeniami, w których uczestniczą. W wirtualnej rzeczywistości to oni, a nie rodzice i inni dorośli decydują, jak się zachowywać, w co się ubrać, jak i z kim spędzić czas. W nierzeczywistym świecie zdobywają realne dobra: poczucie władzy i kontroli, poczucie wpływu, szacunek, status społeczny. Brak określonego zakończenia − najbardziej uzależniające są gry nieposiadające z góry określonego zakończenia, takie jak fabularne gry online. Pozwalają one graczom na dowolne kształtowanie kierunku, w jakim gra się rozwija, ale jednocześnie wymagają wykonywania złożonych zadań, często we współpracy z innymi graczami i poświęcania grze wielu godzin. Nieobecność podczas rozgrywki naraża gracza na krytykę ze strony partnerów i spadek w rankingu. Budowanie relacji − gry online pozwalają dzieciom budować relacje z innymi graczami, co zaspokaja ich potrzebę kontaktów społecznych, daje im poczucie akceptacji. Dla niektórych z nich społeczność internetowa jest jedynym miejscem, w którym czują się ważne, potrzebne i lubiane. Ucieczka od rzeczywistości − współczesne gry oferują dzieciom i nastolatkom niezwykłą możliwość − ucieczkę od prawdziwego świata w wymarzoną rzeczywistość. W grze mogą kreować swój własny świat, mogą stać się kimkolwiek chcą, osobą, którą nigdy nie mogliby być w prawdziwym życiu. W wirtualnej rzeczywistości mają okazję, aby zbudować nową tożsamość − postać obdarzoną cechami, które sami chcieliby mieć, mogą przeżywać ekscytujące przygody, nawiązywać satysfakcjonujące relacje i realizować fantastyczne plany. Warianty gry i dodatki do gier − powszechną strategią marketingową stosowaną przez producentów gier jest wypuszczanie na rynek nowych wariantów gier lub dodatków do nich, np. nowych terenów do odkrycia w grach fabularnych, nowych umiejętności, zadań do wykonania czy bohaterów, których postaci można rozwijać. Wpływ gier na najmłodszych użytkowników Przeprowadzone w 2015 roku przez Fundację Dzieci Niczyje badania, wskazują, że ponad 40% dzieci w Polsce do 2. roku życia korzysta z różnego rodzaju urządzeń multimedialnych i aż 84% 5- i 6-latków (FDN, 2015). Obok tradycyjnych urządzeń, takich jak komputer czy telewizor, od kilku lat coraz większą popularnością cieszą się urządzenia mobilne: smartfony i tablety. Korzystają z nich coraz młodsze dzieci spędzając przed ekranem nawet kilka godzin dziennie. Tymczasem specjaliści wskazują, że zbyt wczesne i zbyt intensywne korzystanie z tych urządzeń może mieć bardzo negatywne skutki dla rozwoju małych dzieci. Psycholodzy uważają że dzieci do 3. roku życia w ogóle nie powinny grać w gry wideo czy komputerowe – są na to gotowe dopiero 6-7-latki. Pierwsze trzy lata życia dziecka są okresem krytycznym w rozwoju mózgu, który w tym czasie rozwija się najintensywniej. Aby rozwój ten przebiegał prawidłowo, dziecko potrzebuje intensywnego kontaktu z innymi ludźmi i doświadczania świata wszystkimi zmysłami. Musi dotykać przedmiotów, słuchać różnych dźwięków, widzieć, czuć. Szczególnie ważne są interakcje z żywymi, prawdziwymi osobami – rodzicami, rodzeństwem, babcią, dziadkiem. Tylko w takiej relacji dziecko może nauczyć się języka i prawidłowo rozwijać się społecznie i emocjonalnie. Tych umiejętności nie jest w stanie opanować przed monitorem. Eksperci wskazują, iż u dzieci spędzających zbyt wiele czasu przed komputerem czy tabletem, może dochodzić do opóźnienia mowy i zaburzeń relacji społecznych. Wpatrywanie się w płaski ekran może powodować problemy z widzeniem przestrzennym. Dzieci mające zbyt intensywny kontakt z ruchomymi obrazami na ekranie tabletu, mają kłopoty ze świadomym skupianiem uwagi na statycznych obrazkach, ponieważ nie dysponują odpowiednimi umiejętnościami organizowania pola spostrzeżeniowego. Małe dziecko jest w stanie koncentrować się na żywych kolorach i ruchu na ekranie, jednak jego mózg nie potrafi jeszcze nadać znaczenia obrazom, które widzi w telewizorze czy tablecie. Mózg dziecka potrzebuje aż dwóch lat, aby rozwinąć umiejętność łączenia symboli pojawiających się na ekranie z ich odpowiednikami w realnym świecie. Ograniczenie aktywności ruchowej do dotykania palcami ekranu czy przesuwania myszki skutkuje zaburzeniami sprawności ruchowej i manualnej. Podobne negatywne skutki możemy obserwować w przypadku gier. Im wcześniej dzieci zaczynają korzystać z gier wideo, tym bardziej są narażone na działanie czynników, które mogą prowadzić do uzależnienia. Małe dzieci szybko odkrywają, że granie na komputerze jest atrakcyjną formą spędzania czasu i szybciej niż starsze przyzwyczajają się do niej, stopniowo tracąc zainteresowanie innymi zabawami, które wydają im się nudne w porównaniu z grami oferującymi bogaty i fascynujący świat bardzo intensywnych wrażeń. Ponadto małe dzieci nie mają jeszcze wyraźnie zakreślonych granic realnego świata. Łatwo zaciera im się granica między fikcją a rzeczywistością, zazwyczaj silnie identyfikują się z bohaterami bajek, filmów i gier, którzy stanowią dla nich atrakcyjny model zachowań. Są mało krytyczne wobec tego, co widzą na ekranie. Zbyt wczesne i zbyt częste zabawy z komputerem mogą prowadzić do problemów w odróżnianiu, gdzie kończy się wirtualny świat, a gdzie zaczyna realny, i do przenoszenia zachowań z wirtualnej rzeczywistości do prawdziwego życia. Podsumowanie Zagadnieniu uzależnienia od gier komputerowych poświęcono w ostatnich latach wiele uwagi. Niestety, dostępne dane empiryczne nie są rozstrzygające w wielu kwestiach związanych z zaburzeniem korzystania z gier, z jednej strony z powodu braku jednolitych koncepcji pojęciowych, z drugiej z powodu braku wystandaryzowanych narzędzi pomiaru, które pozwoliłyby na ocenę rozmiarów zjawiska wśród dzieci i dorosłych użytkowników tej formy rozrywki. Podsumowując, możemy powiedzieć, że gry komputerowe wywierają zarówno negatywne, jak i pozytywne skutki. Długotrwałe korzystanie z gier, szczególnie przez najmłodszych użytkowników, może spowodować wiele niekorzystnych zmian w sferze psychospołecznej i fizycznej, aż do rozwoju uzależnienia. Z kolei dobrej jakości gry edukacyjne mogą wpływać stymulująco na rozwój psychospołeczny dziecka. Wpływ gier na psychikę dzieci i młodzieży zależy przede wszystkim od etapu rozwojowego, czynników biologicznych, od sytuacji społecznej, w jakiej wzrasta młody człowiek, a także od cech samych gier. Bibliografia Bavelier D., Green Han Perry , Merzenich Gentile „Brains on video games”, Nature Reviews: Neuroscience, Vol. 12, 763, 2011. Borkowska A., „Dzieci w świecie gier. Poradnik nie tylko dla rodziców”, Wyd. ORE, Warszawa 2016. Craighead B., Huskey R., Weber R., „Video Game Addiction: What Can We Learn From a Media Neuroscience Perspective?”, Revista Argentina de Ciencias del Comportamiento, Vol. 7, nr 3, 119-131, 2015. Han Kim Bae S., Renshaw F. R., Anderson J. S., „Brain connectivity and psychiatric comorbidity in adolescents with Internet gaming disorder”, Addiction Biology, December 2015. Kuhn S., Gallinat J., „Brain Structure and Connectivity Associated with Pornography Consumption”, JAMA Psychiatry, 2014. Wood Gupta R., Deverensky Griffiths M., „Video Game Playing and Gambling in Adolescents: Common Risk Factors”, Journal of Child&Adolescent Substance Abuse, Vol 14 (1), 2004. Wójcik S., „Gry online – korzystanie i nadużywanie wśród młodzieży. Wyniki badania EU NET ADB”, Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, Vol. 12, Nr 1, 2013.}

Według badania Game Story 2 przeprowadzonego przez agencję badawczą IQS w Polsce aż 87% nastolatków w wieku 12-18 lat gra w gry komputerowe, mobilne lub konsolowe minimum raz w tygodniu. W grupie wiekowej 9-18 lat odsetek ten wynosi natomiast 91%. Wybór gier, w które mogą grać osoby w tym wieku jest obecnie bardzo duży.

Potocznie za powód rozwodu z orzeczeniem winy jednego z małżonków uznaje się jego celowe i zawinione działanie, które jasno przyczyniło się do rozpadu małżeństwa. Prawo nie definiuje w precyzyjny sposób katalogu tych zachowań, jednak z doświadczenia można wyróżnić kilka najczęstszych powodów. Zatem, jakie są powody, aby sąd orzekł rozwód z orzeczeniem winy? Najczęstszą przyczyną rozwodów z orzeczeniem winy są zdrady małżeńskie. Mowa tu nie tylko o jednorazowych zdradach fizycznych, kolokwialnie nazywanych „skokiem w bok”, ale także, a może przede wszystkim długotrwałych relacjach, które wykraczają poza przyjęte normy i granice przyzwoitości. – Ogrom prowadzonych przez nas spraw polega na tym, aby zdobyć dowody zdrady. Jednak bardzo rzadko zgromadzone dowody to udokumentowanie samego aktu zdrady fizycznej. To nie serial i musimy działać zgodnie z prawem, a zdobycie tego typu nagrań w sposób, na który pozwalają przepisy jest możliwe jedynie w niewielkiej części spraw. Głównie nasze materiały opierają się na potwierdzaniu spotkań, gestów czy oznak czułości w miejscach publicznych, wspólnych wyjazdów czy spędzania nocy pod tym samym adresem – wyjaśnia Witold Szczęch z biura detektywistycznego Detektyw24 Katowice. Udokumentowanie, że poprzez inne relacje jedno z małżonków działa na niekorzyść własnej rodziny jest wystarczającym dowodem dla sądu w postępowaniu o rozwód z orzeczeniem winy. Czytaj także: koszt wynajęcia detektywa – Drugi z najczęstszych powodów, dla których małżeństwo kończy się rozwodem z orzeczeniem winy są nałogi. I mowa tutaj o najróżniejszych uzależnieniach: alkohol, hazard czy narkomania. Przypominam sobie rozwód, w którym sąd orzekł winę męża, który nałogowo grał w gry komputerowe w sieci. Spędzał na tym długie godziny zaniedbując potrzeby rodziny oraz wydając na kupowanie kolejnych postaci i usprawnień w ulubionej grze olbrzymie sumy z domowego budżetu – wspomina Katarzyna Bracław, detektyw z Lublina. Kolejnym z powodów jest bezpodstawne porzucenie rodziny. – Pamiętam sprawę, w której kilka miesięcy po urodzeniu dziecka mąż naszej klientki z dnia na dzień spakował walizki i wyprowadził się z wspólnego mieszkania oświadczając, że nie będzie żył z nią i dzieckiem, ale z góry kategorycznie nie zgodził się na rozwód. Ze zgromadzonych dowodów nie wynikało, aby mężczyzna miał romans i to był powód porzucenia rodziny, ale sam fakt trwałego opuszczenia żony i rodziny był dla sądu powodem orzeczenia rozwodu z jego winy – opowiada Marek Mętlicki, detektyw z biura Detektyw24 Olsztyn. Do innych powodów rozwodu z orzeczeniem winy jednego z małżonków należą także: agresja, w tym znęcanie się psychiczne nad rodziną, zatajona bezpłodność, bezpodstawna odmowa współżycia czy niewłaściwy stosunek do rodziny współmałżonka. Czytaj także: usługi detektywa – sprawy rozwodowe Katalog powodów, dla których sądy orzekają rozwody z orzeczeniem winy jednego z małżonków nie jest zamknięty. Zatem w każdej sytuacji, kiedy jedno z małżonków ma uzasadnione przekonanie warto o taki rozwód się ubiegać. Warunkiem jest odpowiednie przygotowanie materiałów uzasadniających to przekonanie. W ich zebraniu niezbędne jest wynajęcie detektywa. Jak zdradzają kobiety? Co trzecia kobieta ma za sobą „skok w bok” będąc w stałym związku. Stereotyp, że zdrada jest domeną mężczyzn odchodzi do lamusa. Kobiety stają się coraz bardziej przebiegłe i wyrafinowane w ukrywaniu swoich romansów. Czytaj więcej… Rozwód z orzeczeniem o winie. Warto? Co trzecia kobieta ma za sobą „skok w bok” będąc w stałym związku. Stereotyp, że zdrada jest domeną mężczyzn odchodzi do lamusa. Kobiety stają się coraz bardziej przebiegłe i wyrafinowane w ukrywaniu swoich romansów. Czytaj więcej… Wirtualna miłość. Jak nie dać się oszukać? Portale i aplikacje randkowe z roku na rok zyskują na co jednak dla jednych jest wygodną możliwością poszerzenia kręgu znajomych czy poznania miłości życia dla innych stanowi doskonałą metodą oszustwa czy wyłudzenia. Czytaj więcej…

19LdQ. 194 197 195 208 16 236 274 383 169

rozwód przez gry komputerowe